Omdat het Allerheiligen is.

In duizend voudige jaren het keren van de innerlijke werelden We praten over jou en over het ons ontgaan We slippen er stilletjes van onderuit maar er is geen ontkomen aan want het roert zich nog steeds in ons Ik neem je mee nu in mijn werelden 'waar jij niet meer ontsnappen kan’

Met een kwinkslag

zo ontglipten die woorden mijn mond.

Je bent licht geworden

en wijs

een gids in mijn bestaan.

We praten over jou en ik weet er is geen angst meer

om jou te verliezen

hooguit een ontroerd zijn

Je bent deel van mijn werelden in mijn duizendvoudige waken

Ik ben vleugel

en vliegen in een majestueuze hemel

diep in het landschap van liefde

en jij

die mee mag

voor altijd.