In duizend voudige jaren het keren van de innerlijke werelden We praten over jou en over het ons ontgaan We slippen er stilletjes van onderuit maar er is geen ontkomen aan want het roert zich nog steeds in ons Ik neem je mee nu in mijn werelden 'waar jij niet meer ontsnappen kan’
Met een kwinkslag
zo ontglipten die woorden mijn mond.
Je bent licht geworden
en wijs
een gids in mijn bestaan.
We praten over jou en ik weet er is geen angst meer
om jou te verliezen
hooguit een ontroerd zijn
Je bent deel van mijn werelden in mijn duizendvoudige waken
Ik ben vleugel
en vliegen in een majestueuze hemel
diep in het landschap van liefde
en jij
die mee mag
voor altijd.
Comments