Een foto met mijn jongste, enkele weken geleden, toen ze de sleutel van haar kot ontving en wij haar nieuwe plek gingen bekijken.
Met de jongste op kot is het nest zo goed als leeg.
Auw. En ooh.
Auw, het doet pijn en brengt gevoelens van verdriet bij het afscheid nemen van een periode die voorgoed voorbij is en het missen van de levendige en inspirerende aanwezigheid van mijn kinderen.
En ooh, omdat er meer tijd vrij komt waardoor nieuwe mogelijkheden zich kunnen ontwikkelen wat mijn nieuwsgierigheid wekt.
Het is dus en en, zoals met zovele dingen in het leven.
Afscheid nemen waardoor er ruimte vrijkomt voor iets nieuws.
Ik merk dat ik soms versnel door de mogelijkheden die ik kan uitbouwen en uitproberen.
En ik merk ook dagen van vertragen omdat ik rouw om het afscheid.
Ik vertraag omdat ik besef dat ik goed te voelen en te overdenken heb hoe ik mij hiertoe zal verhouden. Om echt ruimte te geven aan het verwerken en transformeren naar de nieuwe gezinsformule, een hernieuwde moederrol, en hoe verder te ontwikkelen.
En het vraagt ook om een evenwicht te vinden in het versnellen en vertragen. Vooral bij dat laatste. Om te durven kiezen voor tijd en menselijkheid en niet te verzeilen in schuldgevoel en een verkleinen van mijn eigen waardevolheid.
Een test en een kans om mijn expertise in persoonlijke ontwikkeling verder te exploreren en te verfijnen.
Ik zet dit graag in om je met
Mens In Contact te inspireren, te begeleiden en te ondersteunen.
Hoe ga jij om met situaties waarin je op de proef gesteld wordt?
Laat gerust iets weten in een reactie hieronder.
❤️
