Als koeien konden spreken, wat zouden ze vertellen?
Als ik naar deze foto kijk, breekt mijn hart. Ik word geraakt door de uitdrukking op de snoet van deze koe.
Tijdens mijn wandelingen in de buurt van mijn huis, kom ik voorbij een boerderij met omliggende weiden gevuld met koeien. Ik stop altijd en maak contact met deze bijzondere dieren. Gewoonlijk zijn er een paar die dichterbij komen en mij op hun beurt aankijken.
Gisteren was er deze koe. Ze leek gebiologeerd te zijn. Ze kwam meteen naar me toe. Het leek wel alsof ze mij herkende, uit een ver verleden. Instinctief moest ik aan mijn moeder denken die als jonge boerendochter hield van de koeien van haar ouders boerderij. Ze leek even bij mij en deze koe te zijn. De koe en ik, we konden elkaars blik niet lossen. Toen ik na een poosje mijn wandeling verder zette, liep ze mee, haar blik op mij gericht, als wou ze zeggen, toe blijf nog even. Vandaag bekijk ik haar foto. En ik ben geraakt. Ik voel een stil verdriet, ontroering ook. Haar lieve kop drukt zoveel uit. Alsof ze de smart van het leven kent en begrijpt. De prikkeldraad niet passend en toch haar realiteit. Of vanuit haar standpunt gezien de mijne? Hoeveel gevangenschap kan een wezen verdragen? Is vrijheid vindbaar in de ervaring van verbinding? In het contact met een ander levend wezen is een open hart een bevrijding van innerlijke opgeslotenheid... Ik denk het wel. Het Leven in de schoonheid van dit bijzondere wezen. Verbinden kan op velerlei manieren.
