in de stilte van de nacht
wik en weeg ik mijn tijd
tegenover de eeuwigheid.
het grote verlaten zal komen.
elke dag meer roemrijk
het beleven van het leven -
in de schoonheid van het kleine
schijnt de goddelijkheid
het afscheid is in elk nu
en ik huil
om alles wat ik liefheb
en om de smartelijkheid van dit mens zijn.
er is meer licht dan we willen bevroeden
echt, heel veel licht
stralend
en wij staan er midden in.
in de stilte van het duister
vraagt het tumult
het innerlijke oog te openen
en te aanschouwen dat wat
eeuwig is.
©Liesbeth Verboomen
Tienen, 30 november 2019
- Liesbeth Verboomen