Partners in crime

De vele verhalen van mensen binnen en buiten mijn praktijk, hebben mij geïnspireerd voor het schrijven van de woorden hieronder: een gedicht voor koppels die het moeilijk hebben in hun relatie. Ik hoop dat ik hen, op mijn beurt, mag inspireren met deze woorden. Ik wens hen toe dat ze de moed bij elkaar rapen om samen stil te staan en elkaar opnieuw te ontdekken. Partners in crime Wat als jij en ik eens zouden samen zitten. En kijken naar de stagnatie in onszelf? Dan vertel ik jou over mijn niet meer weten. Toon jou mijn verdriet, mijn tranen, mijn inertie, mijn boosheid en frustratie, mijn gevangenis, mijn afstand, mijn eigen verlies. Jij, ik nodig je uit, om te luisteren, te kijken, te voelen. En mij te tonen jouw verdriet, jouw tranen, jouw inertie, jouw boosheid en frustratie, jouw gevangenis, jouw afstand, jouw eigen verlies. Laten we praten over onze rauwheid en onze fluffigheid, onze rouw om wat niet is geworden, onze rouw om wat we fout achten, onze rouw omdat we vergaten te leven. Laten we ons verlangen voelen naar ons eigen hart en dat van elkaar. Wat als jij en ik de tijd namen en de moed om elkaar in nabijheid vrij te laten? Mag ik jouw hart verkennen? Wil jij mijn hart verkennen? Ik wil weten wie ik ben. Jij misschien ook wel? Ik wil weten wie jij bent. En wat in jou mij zo beroerde. Jij en ik we lijken gestrand op een dor gevoel, kaal, en ver weg. Ik weet de weg niet meer. Hoe zijn we hier gekomen? Onze thuis is aan verbouwing toe. Dikke lagen behang, gevoelloze huid, mogen afgepeld. Muren moeten niet langer gestut worden, wel gesloopt! Onszelf strippen, tot ons fundament weer vol blakend de wereld ziet. Het zoete en het groenere gras aan de overkant, fata morgana’s van een niet verbonden hart. Ik heb me verwaarloosd, mijn eigen waardevolheid ben ik vergeten. En daarmee ook jou. Ik vergat simpelweg de dingen te doen waar ik blij van wordt en ga stralen. Wil mezelf opnieuw beleven. Mij aan je tonen. Hoe ik mijn kaalheid overwon en mijn warmte hervond. Als jij en ik hierover vertellen aan elkaar, Als jij en ik hier elkaar in nabij kunnen zijn, Als jij en ik elkaar de stilte en de storm gunnen, kruipen we door het oog van de naald, de weidse wereld in. Waar jij en ik elkaar ontmoeten in eenvoud, in schittering, in liefde, in jij, in ik, in vrijheid, uit keuze, omdat jij mij beroerde en ik jou, en ik mijzelf mijn rijkdom toelaat en jij jezelf jouw rijkdom gunt. Wat denk je? Wat voel je? Zullen we? Zullen we stoppen met vluchten? ©Liesbeth Verboomen Tienen, 25 oktober 2017 www.mensincontact..com