We willen zo lief zijn
de lieve vrede brengen
waar de harten luidkeels schreeuwen
en de snikken versmachten in rauw leed
We willen zo lief zijn
de lieve vrede brengen
troost bieden
troost
met ons kindhart
de situatie redden
We willen zo lief zijn
de eigen tranen wissend
nog voor ze de wereld zien
het verdriet verkrampend
tot een klomp pijn
die ergens knel geraakt tussen borst en mond
en in de buik pijn veroorzaakt
zenuwen die in de ochtend prikken
en niet-kunnen-leven leven geven
en benauwd de moed bij elkaar rapen
want we zijn zo lief
we moeten redden wat er te redden valt
de chaos bezweren
de ouders bewaken
de opvoeders bewaren
en behoeden
We zijn zo lief
onze lach brengt troost
en stelt gerust
onze stille lach
niet de luide
die klinkt niet
We zijn zo lief
zo braaf
zo attent
we strijken onze levenskiemen plat
onder een laag zachte boter
ranzige verwarring
die keiharde chaos kraakt
duizend stukken
in een innerlijk gebalde vuist
die niet eens weet dat ze gebald is
niets meer voelen
niets meer willen
niets meer kunnen
Maar wij zijn zo lief
voorbij de grens van het kind
dat niet kan stralen
monddood
innerlijk opgesloten
maar wel zo lief
met zachte glimlach
troostend
reddend
wat niet te redden valt
hopeloos verloren in het web van eenzaamheid
zo alleen
de chaos is hoekig en verwrongen
geen doorkomen aan
gevangen achter het gordijn van zachte glimlach
en lief zijn
gespeelde warmte
gespeelde troost
onschuld
wie reikt in godsnaam die wij-zijn-zo-lief
de hand?
Er is geen plezier te beleven aan melancholie
Geen voordeel te halen uit afgeleerde expressie
Wij zijn zo lief
het was een antwoord
uit goedheid
uit oprechte inzet
En dan breekt de tijd aan
dat het niet goed meer is dat lief zijn
de innerlijke opsluiting een voorwendsel is geweest
De omgeving vraagt om prestaties
om bewijzen
om er te staan
om kunstzinnig te zijn
de mooiste zinnen te strelen
om uit te blinken
om helder te zijn
om net iets meer te bieden
meer, meer, beter, beter
goede cijfers te halen
goedkeuring
om in een hogere klasse te spelen
we zijn zo lief
maar spelen allang niet meer
de fantasie is te sterk en verjaagt ons uit ons lijf
dat volgens hoogontwikkelden dan weer illusie zou zijn,
dat lijf
wij zijn zo lief
wij willen het graag geloven
maar zie je
dat lijf doet pijn
is volgepropt met zoveel verdriet
dat een levenlang huilen het niet oplost
en ons telkens weer in het alleen zijn terugwerpt
wie kan dit verdriet dragen?
verdriet van volwassenen
dat ons werd toebedeeld als kind
geen volwassene die het dragen wil
die dapper genoeg is
om erbij te blijven
en geen afstand te nemen
ons niet veroordeelt
en klein achterlaat
Het lijf kan dan wel illusie zijn
het is een aards openbreken
of vergaan in stille zwakke vlam
het waken zo moe
We zijn zo lief
en moeten later onszelf redden
een verraad al is het niet zo bedoeld
wel een verraad
hoe dan nog geloven dat er van ons kan gehouden worden?
hoe dan?
er is te weinig ik
in ontplooing kunnen gaan
en ook dat
zeggen filosofen en mystici
is een illusie
niemand kan je redden
keer naar jezelf toe
al is er dan geen ik
of enkel een illusoir lichaam
toch naar jezelf toekeren
zoek het maar uit
we zochten het uit
en komen verder
alvast dat geloven we graag
maar er is geen verder
het is evenzeer een illusie
het lief zijn heeft ons afgesneden
van wat de wereld vraagt
van wat al die volwassenen eisen
vanuit hun illusoir paradijs
de druk stijgt
de eisen te hoog
en de angst
van wij zijn zo lief
dat we er nooit zullen aan kunnen voldoen
Al wat wij willen
is een uitgestoken hand
die zegt
kom maar
je mag spelen
je mag stralen
je mag er zijn
je mag rusten
je mag uithuilen
en snikken
en nooit verlaten worden
toe, kom maar,
in mijn omhelzing
ik reik je de hand
je mag je schuilplek verlaten
ik ben bij je
je hoeft niets meer
ik zorg voor jou
geld is geen probleem
het is voorhanden
in hopen
maak je maar geen zorgen
Ik reik je de hand
ik neem jouw hand
we doen dit samen
ik help je de drempel over
dwars door de chaos en hoekigheid heen
aan jouw kant lijkt het erger
maar ik reik jouw de hand
je zal zien
het is eenvoudig
gewoon stappen
dwars door de chaos heen
die trouwens illusie is
vertrouw me
het gaat vanzelf
ik reik je de hand
het is goed
je mag de hand vastnemen
het mag
geen verraad meer
je mag
echt
ik ben met je
en omhels je
ik breng je op je weg
loop maar
loop maar
reikhals naar waar je ook zijn wil
en ga
huppel
lig
speel
ren
roep
schreeuw
lach
lach luid
spring in het water
en nog een keer
en straal
je bent geen last
je bent niet bezwarend
je bent fonkel
en gewoon jij
eenvoudig
aanwezig
al is het een illusie
je mag vol illusie zijn
echt
niets hoeft meer
zelfs loslaten niet
het is te veel druk
altijd die eisen
neen, jij bent er
je bent er
en je mag gaan
lopen,
springen
rennen
rusten
genieten
de illusie is zo echt
waarom zou je ze niet volmondig leven?
Ik reik je de hand
en ik laat je vrij
want dat is wat jij zo goed kan
vrij en veilig
mijn hand is altijd boven jou
de zegen verlaat jou nooit
nooit
ook niet in het rijk der desillusie
nooit
je mag huilen
het is goed
huil maar lieverd
en ja, je mag boos zijn
jullie zijn te lang lief geweest
ik ben met je.
ik ben met je.
