De natuur verrijst uit haar diepe winterslaap. Van ingetogen donker en dor naar licht en bruisende schoonheid. De bomen tooien zich met hun mooiste bloesems. De blaadjes ontluiken fris en doelgericht. Ze gaan de volgende maanden zoveel blad zijn als ze kunnen zijn. Net zoals de bloesems dat in hun korte leven zijn: meer bloesem kunnen ze niet zijn dan dat ze zijn. Ze houden werkelijk niets achter. Mijn paaswens: verrijzen uit het donkere in onszelf en ons vol te tonen zoals de natuur dat doet. Dan rijst meteen de vraag: 'Zo perfect als een bloesem ben ik toch niet? Dat is teveel gevraagd'. En toch zijn we even stralend en fris. Ik wens ons allen toe om het beste in onszelf tot leven te brengen. www.mensincontact.com
