Lege handen als wuivende palmen niets om te verbergen niets om te weerhouden het tikt door in het hoofd het brein te klein voor het bevatten van het niets dat alles omarmt en de boog des leven buigen doet geen mens weet waarom de regen regent en de zon zont in wetenschap gevat in de schepping niet ontleed rijpen, vergeten, onderduiken, verschijnen, tevoorschijn treden lachen en bloeden in grootsheid voelen dat de einder anders is dan een menselijk gelaat en ei zo na het einde enkel leeft als de dagen zich anders rijgen wanneer de tijd zich herbestemt en het klimmen der jaren een nieuwe duik in het leven vermoedt het trachten zich vervoegt in een ander doel tot het loslaat in het niet langer kunnen grijpen naar verlangen om eeuwig aarde te zijn. Mijn vader leeft in wezen Mijn moeder bewandelt een ander pad. Transformeren gebeurt waar de einder ei zo na een nieuwe horizon begroet. Einde – begin geronnen betekenissen vormen korsten waar geen leven te vangen is Laat bloeien het gewaarzijn in de knop van elke cel. Lankmoedig overgave vaart nooit snel. Liesbeth Verboomen Tienen, 9 juni 2019
- Liesbeth Verboomen