Enkele dagen geleden zag ik een jonge vader met zijn zoontje van amper een jaar of twee.
De kleine jongen zat op een kleurrijk plastick loopfietsje. Warm jasje aan, mutsje op.
Hoe klein kan zo een hummeltje toch zijn? Hij leek maar net boven de enkels van zijn papa uit te komen. Zij wandelden de stad uit toen ik ze tegen kwam. Kort voor de ring waar er twee stoplichten zijn. In het halfduister van de vroege winteravond vormden ze een vertederend beeld.
De vader, attent en oplettend. Met één alert been tegen zijn zoontje aan, wachtten ze geduldig tot het licht zou verspringen. Hij sprak het jongetje toe: ‘Nu is het rood. We wachten tot het groen wordt’. Ik werd er gelukkig van. ‘Groen!’ Het kleine kereltje ‘stapfietste’ zelfverzekerd naar de overkant van de weg.
We stonden samen voor het tweede licht om de ring over te steken. Ik prees hen beiden uitgebreid. ‘Dit doen wij elke dag. Elke dag een traject van 2 km naar huis.’ Ik was onder de indruk. Veel oo’s en wauws.
Dit ukkepukje zal snel leren hoe zich veilig te verplaatsen in het verkeer. En, én dat hij de moeite waard is om zoveel tijd en aandacht te krijgen van zijn vader. Dat hij het waard is.
Hoe knap van deze vader.
Ik zeg hem dat er maar weinig ouders zijn die zoveel geduld kunnen opbrengen. ‘Tja, zegt hij, je wil toch graag voor je kinderen zorgen?’ Dat beaam ik. En toch, voeg ik eraan toe, het is mooi en knap dat je dit doet. Niet iedereen kan dit opbrengen.’
‘Da da’ zegt de kleine jongen. Hij wuift met zijn kleine handschoenhandje. ‘da daaaa’. ‘Daag!!'roep ik terug en fiets met een verwarmd hart verder naar huis.
Ik herinner mij nog goed hoe ik vaak met mijn peuters en kleuters (3!) de weg van huis naar school en terug te voet aflegde. Slechts een 700 m tot de school, maar toch.
Hoeveel wandelingen zijn dat geweest? Te veel om te tellen. Peuters en kleine kleuters zijn geweldig. Ze leven met hun neusjes en ogen op de grond. Alles is daar interessant. Kleine diertjes, sprietjes, papiertjes, steentjes, stoepjes, klouter- en spring-af-trapjes, bloemetjes, regenplassen… Een wereld vol peuterschatten en avontuur. We deden er geregeld een uur over. Toegegeven, ik was toen huismoeder en kon het mij veroorloven. Echter ik had ook kunnen kiezen voor een ordelijk en efficiënt tijdsschema. Ik ben mijn kinderen gevolgd. En het werd één grote les in vertragen. Daar ben ik hen nog steeds dankbaar om.
Vertragen brengt je in contact met dat wat er echt toe doet. Het voegt kwaliteit toe aan je leven.
En het zet je aan om het wezenlijke in jezelf te ontwikkelen.
Het vraagt moed, toewijding en de wil om je te openen voor wat niet tot het alledaagse ritme behoort.
Mens In Contact ondersteunt mensen in hun persoonlijke groei. Je bent welkom met al wat is.
www.mensincontact.com
Ervaringsgerichte begeleiding bedrijven|individuen|koppels
- Liesbeth Verboomen